Środa Popielcowa

Kilka myśli dla tych, którzy szukają Boga na drogach swojego, zwyczajnego życia.
Środa jak środa dla wielu spośród nas. Ta jest wyjątkowa, ponieważ dziś rozpoczynamy „drogę powrotną” do Boga. Prostym gestem – przyjęcia popiołu na nasze głowy – dajemy znak Bogu i ludziom. Chcemy być lepsi w swoich myślach i czynach. To stary gest sięgający jeszcze czasów biblijnych. Pokorne pochylenie głowy oznacza ukorzenie się przed większym od nas. Popiół to nic, prawie nic, co zostaje z tego co materialne i przemijające. Wielcy grzesznicy posypywali swoje głowy jako znak pokuty i przyjęcia z pokorą prawdy o sobie (często niewygodnej i wstydliwej). Inną oznaką pokuty był post. Przestrzegając poleceń Kościoła powszechnego, odnośnie postu ścisłego, zrezygnujmy z mięsa i ograniczmy ilość przyjmowanego pokarmu.(Nie tylko w Środę Popielcową, ale przez cały okres Wielkiego Postu).
Post to jedna z dróg dla tych, którzy „zagubili” Boga w swoim sercu. Na kartach Pisma świętego znajdziemy wiele tekstów, które dają rozwiązanie naszych problemów dotyczących wypełniania bożych przykazań. Jezus zachęcał swoich apostołów i uczniów, aby praktykowali modlitwę, post i jałmużnę jako sposób dotarcia grzesznika do Bożego serca i Jego miłosierdzia.
Brzydzimy się złem, które czynią ludzie świadomie a czasem nieświadomie. Jednym z apostołów Jezusa był Lewi, późniejszy Mateusz ewangelista. Przez większość swojego życia był grzesznikiem. Jednak w pewnym na swojej drodze spotkał Mistrza z Nazaretu. To był moment zwrotny w jego życiu. Jezus jednym słowem i gestem sprawił, że zostawił dawne, grzeszne życie i poszedł za Wzywającym. Mistrz potrafił odsunąć człowieka od zła, które on czynił. Zauważył dobro, które jeszcze w nim tkwiło jak brylant w nieoszlifowanym diamencie. Nawet w największym grzeszniku jest ukryta głęboka, mała iskra szlachetności, uczciwości i wielkoduszności.
Kościół daje nam różne możliwości naprawy zła i powrotu na ścieżki Pana. Na pewno dwa nabożeństwa pasyjne – Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali – są takim dobrym „drogowskazem” dla szukającego, po ścieżkach naszego życia, Boga. Wykorzystajmy tę szansę. Dajmy Bogu i ludziom więcej serca i miłości, a Bóg zamieszka w naszych myślach i czynach.