Radość Najpiękniejszych Lat!
to pod tym hasłem klasy ósme z wychowawcami zorganizowały uroczyste zakończenie roku szkolnego 2021/2022. Roku z nauką zdalną w tle i stacjonarną. W szkole na lekcjach, spotkaniach wszystko odbywało się pod hasłem z Vernona Howarda : Zawsze idź przez życie tak, jakbyś miał coś nowego do nauczenia się, a tak się stanie.
Mówcie co chcecie, ale każdy rok ma swój własny niepowtarzalny charakter, tak jak i zakończenie nauki po 8 latach. Były na koniec śmiech i łzy. Był też ten długo wyczekiwany sowizdrzalski akcent na koniec w luzie z piosenka na ustach. Nie byliśmy idealni, ale któż to teraz pamięta. Idziemy w świat a zostawiamy po sobie pamięć tego co najpiękniejsze – RADOŚĆ. Takich chcemy by nas zapamiętano. Czy my zapamiętamy? Nie dzisiaj nie teraz może nawet trzeba będzie lat, bo jak nam powtarzał jeden nauczyciel : to co piękne najbardziej doceniamy po czasie. I wiecie chyba /powtarzam chyba/ może mieć racje, bo przecież Jan Paweł II z radością wspominał nie raz nie dwa lata szkolne – to cudowne.
Piosenka swawolna, poważna, frywolna ale właśnie z nuta zadumy, na luzie w eleganckich strojach, nie tylko stojąc wysztywnieni patosem. Machaliśmy, śpiewaliśmy a w początkowej części nawet zasiedliśmy na podłodze ze śpiewem – pewnie zmęczeni oczekiwaniem zakończenia szkoły podstawowej. No cóż Gabriel Laub kiedyś powiedział: Człowiek uczy się przez całe życie, z wyjątkiem lat szkolnych.
Te lata szkolne nie zostały stracone one przyniosą owoce może wynikami egzaminów i dostaniem się do wymarzonych szkół. Na wszystko przychodzi pora, czas spełnienia. Jedno jest pewne, że ten apel to przesłanie w przyszłość, które na DO WIDZENIA oddają słowa Alberta Einsteina: Najważniejszym poziomem umiejętności edukacyjnych, jest sztuka obudzenia w dorosłym uczniu kreatywności, przy wykorzystaniu prostych pomocy dydaktycznych.
I wiecie… ten apel: jego treść, forma, prostota i odmienność są początkiem tego obudzenia…